Το πιο γλυκό ψωμί

Το Αλώνισμα

Στις 25 Μαΐου 2016 επισκεφθήκαμε με την τάξη μου ένα υπαίθριο χώρο δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά.  Ο χώρος αυτός μου έκανε εντύπωση γιατί για πρώτη φορά στη ζωή μου έμαθα πληροφορίες και ασχολήθηκα με το αλώνισμα, το λίχνισμα, το μάζεμα του σιταριού, το ζύμωμα του ψωμιού αλλά και τη λειτουργία του νερόμυλου και του ανεμόμυλου.

 Όλες οι παραπάνω δουλειές έγιναν από εμένα και τους συμμαθητές μου με τη σειρά και τον τρόπο που γίνονται από τους πραγματικούς αγρότες σε αληθινά χωράφια.

Διαπίστωσα ότι για να φτιαχτεί το ψωμί τα τα παλιά τα χρόνια που δεν υπήρχαν τα κατάλληλη μηχανήματα, έπρεπε να γίνουν πολύ κοπιαστικές και χρονοβόρες δουλειές από πολλούς ανθρώπους αλλά και ζώα. Γι’ αυτό το λόγο το ψωμί ήταν πολύτιμη τροφή.

Κατερίνα Δράκου

Το  ψωμάκι μας είναι έτοιμο για το φούρνο

Το ψωμάκι το γλυκό

στο φούρνο τον καυτό

το ψήνω εγώ.

Με αλεύρι και νερό

το ζυμώνω κι εγώ!

Το νόστιμο και το μυρωδάτο

το τρώω πρώτη εγώ!

Κατερίνα Δράκου

Το αλώνισμα

Σύγχρονη μηχανή για το άλεσμα του σιταριού

  Σήμερα επισκεφθήκαμε με την τάξη μου και τη δασκάλα μας το εργαστήρι Ζαχαίος που βρίσκεται στην Παιανία. Σκοπός της επίσκεψής μας ήταν, να παρακολουθήσουμε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα “Σιτάρι ... το πιο γλυκό ψωμί”.

   Μετά από μια υπέροχη διαδρομή φτάσαμε σε ένα πετρόκτιστο μέρος, που στην είσοδό του ψηλά στέκονταν δύο φιγούρες που θύμιζαν θεούς του Ολύμπου. Μάλλον ήταν ο Διόνυσος θεός του κρασιού και η Δήμητρα θεά της γεωργίας. Το μέρος έμοιαζε με αγρόκτημα. Μας οδήγησαν σε μια μεγάλη και άνετη αίθουσα για να φάμε το κολατσιό μας.

   Αφού τελειώσαμε με το φαγητό, διασχίσαμε μια ξύλινη γέφυρα και φτάσαμε σε έναν άλλο χώρο, όπου παρακολουθήσαμε μια παράσταση του θεάτρου σκιών με πρωταγωνιστή τον Καραγκιόζη. Ο τίτλος της παράστασης ήταν “Ο Καραγκιόζης αλωνίζει”. Ήταν μια καταπληκτική παράσταση. Η πιο αστεία σκηνή ήταν όταν το γαϊδούρι κλωτσούσε τον Καραγκιόζη και ο Καραγκιόζης το γαϊδούρι.

   Στη συνέχεια βγήκαμε στον εξωτερικό χώρο του αγροκτήματος και είδαμε έναν τεράστιο νερόμυλο και δίπλα του ένα πηγάδι. Στο δρόμο συναντήσαμε ένα συμπαθητικό θηλυκό γαϊδούρι με το πανέμορφο γαϊδουράκι του. Δεν γνωρίζαμε ότι αυτοί θα ήταν οι πρωταγωνιστές της επίδειξης που θα ακολουθούσε.

   Φτάσαμε σε ένα χώρο όπου γύρω από έναν στύλο ήταν πεταμένα ξερά άχυρα. Μια υπάλληλος μας εξήγησε ότι θα παρακολουθούσαμε πως γίνεται το αλώνισμα. Με τη βοήθεια ενός άλλου υπαλλήλου έδεσαν το χαριτωμένο θηλυκό γαϊδούρι με το στύλο που ήταν στη μέση και εκείνο άρχισε να γυρίζει γύρω γύρω, σέρνοντας μια τάβλα από πίσω του. Εμείς του τραγουδούσαμε για να του φτιάξουμε το κέφι. Με αυτόν τον τρόπο άνοιγαν τα στάχυα & έβγαινε το σιτάρι.

     Μόλις τελείωσε αυτή η δουλειά, μας έδωσαν κάτι μακριά ξύλα που τα έλεγαν λιχνιστήρια. Τα χρησιμοποιήσαμε για το λίχνισμα, δηλαδή για να διώξουμε τα στάχυα μακριά από τον καρπό. Έπειτα όλοι μαζί σκύψαμε κάτω και αρχίσαμε να μαζεύουμε τους πολύτιμους καρπούς. Δίπλα από το χώρο του αλωνίσματος υπήρχε ένας ξύλινος αλευρόμυλος, όπου ρίξαμε τους καρπούς μας και βγάλαμε αλεύρι. Είμασταν έτοιμοι για ζύμωμα.

    Με αυτό το εκπαιδευτικό πρόγραμμα μάθαμε και καταλάβαμε πόσο κοπιαστική είναι η δουλειά του αλωνίσματος. Στις μέρες μας δεν γίνεται με αυτόν τον τρόπο το αλώνισμα, αλλά με μηχανές. Υπάρχουν όμως και μερικά χωριά ακόμα που κρατούν την παράδοση και συνεχίζουν την διαδικασία που παρακολουθήσαμε.

   Οι υπάλληλοι του αγροκτήματος μας φέρθηκαν με ευγένεια και για αποχαιρετισμό μας προσέφεραν λουκουμάδες. Επίσης μας έδωσαν ένα διαφημιστικό έντυπο στο οποίο αναφέρονται και άλλα εκπαιδευτικά προγράμματα σε συγκεκριμένους μήνες, εκτός από αυτό που μας παρουσίασαν. Για παράδειγμα μπορούμε να παρακολουθήσουμε τη διαδικασία παραγωγής κρασιού, μελιού και λαδιού.

  

Δυστυχώς είχε φτάσει η ώρα να αναχωρήσουμε από αυτό το όμορφο και γραφικό μέρος. Ελπίζω να ξαναέρθουμε εδώ και να παρακολουθήσουμε και τα άλλα προγράμματα. Μήπως να γίνω αγρότης όταν μεγαλώσω;

Στέλιος Ευαγγελής